Recensies
NRC Handelsblad, Jochem Valkenburg, 28 december 2010
Spelen op pvc-buizen alsof het panfluitjes zijn. "Hee, een mooi muziekje!", roept een meisje in de zaal als de vijf in overall gestoken fabrieksarbeiders op het podium een grote ontdekking doen. Het blijkt dat ze de pvc-buizen waarmee ze werken kunnen bespelen als panfluitjes, elk één of twee noten, maar samen toch een compleet stuk muziek. Het is een van de talrijke betoverende momenten in de vrolijke muziekvoorstelling De Muziekfabriek van rietkwintet Calefax. Aan het begin bouwen de vijf ijverig en op een strak ritme maffe buizencontructies. Gaandeweg ontdekken ze de muziek, eerst nog improviserend met gereedschap en bouwmaterialen, later op hun echte blaasinstrumenten.
De kindervoorstelling voor kinderen vanaf zes jaar zit perfect in elkaar. Er wordt geen woord gesproken, maar de vijf musici blijken begaafde mimespelers, die in gebaar en muziek een humoristisch en ontroerend verhaal over sociale relaties kunnen vertellen. De saxofonist uit het groepje speelt een eigenwijze ijdeltuit, de rest probeert het spelend te temmen. Intussen klinkt muziek van Bach tot eigentijds, die steeds even sprankelend als virtuoos wordt uitgevoerd. Het slot is een mooi voorbeeld van cultureel ondernemerschap: de musici sluiten de instrumenten aan op een apparaat waar cd's uitrollen. Voor 10 euro per stuk gaan ze grif van de hand.
De Telegraaf, Frederike Berntsen, 09 december 2010
Mooie Melodieën tussen PVC-buizen. De mannen ontdekken dat er geluid zit in zo'n kokertje van plastic en blijken er prachtig mee te kunnen musiceren.
Gekleed in smaakvolle muzieknotenkostuums stelen ze de show en spelen ze werken van Bach en Prokofjev. De slowmotionscene is briljant en de kleine schermutselingen van de blazers om wie het mooist speelt worden sterk verbeeld. Na deze voorstelling jeuken de handen om zelf thuis een muziekinstrument in elkaar te knutselen.
Voorpubliciteit
De Volkskrant, Frederike Berntsen, 27 mei 2010
De theatrale aspecten van de muziek treden op de voorgrond.
Annechien Koerselman tekent voor het script en de regie. De muziek past bij wat je ziet, vertelt een verhaal. Na een conflict hoor je harmonie ontstaan. [...] En tijdens de verkleedscene gaat het erom wie het snelst is. Dit soort grapjes zorgt ervoor dat je anders naar de noten van welke componist ook luistert.
