- Gegevens
- Categorie: HET HUIS VAN DE TOEKOMST
toneelbewerking naar de roman L’enfant du Sable van Tahar Ben Jelloun
Premiere 20 mei 2005 Literair Theater Branoul Den Haag
Achmed is naar Europa gevlucht om een nieuwe toekomst op te bouwen. Ooit was Achmed als achtste dochter geboren, maar haar vader besloot het noodlot te keren en presenteerde haar als jongen aan de buitenwereld. Aanvankelijk lijkt Achmed van zijn metamorfose tot man te genieten. Maar zijn vrouwelijkheid laat zich steeds moeilijker onderdrukken. Achmed raakt verstrikt. Tussen twee culturen. Tussen de twee wezens in hemzelf.
Het Huis van de Toekomst is een indringende voorstelling over de zoektocht naar een eigen identiteit. Over een wereld, die bol staat van tegenstrijdige verlangens. De poging om het goede van het verleden te behouden staat recht tegenover het drukkende verlangen naar een blanco begin. De siamese tweeling Achmed exploiteert haar levensverhaal als twee kermisklanten. Regisseur Annechien Koerselman maakt er muzikaal en energiek theater van, dat de toeschouwer meevoert in een schrijnende geschiedenis.
Na de succesvolle producties Met neergeslagen ogen en Gewijde Nacht is Het Huis van de Toekomst de laatste voorstelling in het drieluik van Tahar Ben Jelloun.
Tahar Ben Jelloun (1944) is een prominent Frans-Marokkaans dichter en prozaschrijver. Hij bracht als kritisch student achttien maanden door in een Marokkaans heropvoedingskamp en emigreerde in 1971 naar Frankrijk. Zijn werk is sociaal bewogen, gaat over de controverse tussen integratie, behoud van culturele identiteit, racisme en isolement, de vorm is poëtisch en sprookjesachtig, want zoals hij zelf zei: "Je kunt niet altijd maar schelden of mopperen. Je moet ook de schoonheid van dingen en de wereld bezingen".
Foto © Leo van Velzen
Credits Cast & Crew
- Gegevens
- Categorie: HET HUIS VAN DE TOEKOMST
Recensie
AD (Haagsche Courant), Maja Landeweer, 21 april 2005
De voorstelling van regisseuse Annechien Koerselman is geen literair theater waarbij je na afloop het boek niet meer hoeft te lezen. Want alles wat er in 'Het Huis van de Toekomst' - Koerselman zal haar stuk bewust een andere titel hebben gegeven dan het boek - gebeurt, is terug te voeren op het boek, maar nooit letterlijk. Koerselman verlegt de focus, verdraait de sfeer en husselt met de tijd. En daarmee zet de regisseuse Ben Jellouns vreemde legende [...] geheel naar haar hand. Koerselman vertelt haar eigen verhaal. De sombere sfeer van eenzaamheid maakt in de rigoureuze theaterbewerking van Koerselman plaats voor optimisme.
Het knusse Branoul is omgetoverd tot een schreeuwerige kermistent, waar Ahmed zichzelf tentoonstelt als curiositeit en Nederlandstalige levensliederen zingt. Om na afloop met de pet rond te gaan voor het goede doel.
Om aan te geven dat Ahmed uit twee personen bestaat, een man en een vrouw, knipt Koerselman het personage op. Meral Polat speelt de ene helft. Joost Claes de andere. En nooit zijn ze het eens. Zo maakt Koerselman van een beklemmend boek sprankelend theater. Zonder Ben Jelloun kwijt te raken. En dat is knap.
