Recensies
De Volkskrant, Frits van der Waa, 25 mei 2016
De gestileerde regie van Annechien Koerselman brengt het verhaal nabij, maar zorgt ook dat de rauwe, schokkende taferelen niet al te hard aankomen. Dit van religieuze kenmerken doordrongen stuk is een satire, maar de ondertoon is er toch een van dringende ernst.
Dijkdrift is boeiend en heel oorspronkelijk muziektheater, waarin de verschillende disciplines bijzonder knap verweven zijn.
Trouw, Sara van der Kooi, 25 mei 2016
Regisseur Annechien Koerselman zorgt ervoor dat Dijkdrift de toeschouwer opneemt en meezuigt in zijn eigen universum. De krachtige muziek van Hekkema wordt oorstrelend gespeeld door de musici van Silbersee en Calefax, die vrijwel allemaal zowel zingen als een instrument bespelen en vol overgave acteren. Dijkdrift is heerlijk meeslepend en gruwelijk locatietheater.
Theaterkrant, Max Arian, 25 mei 2016
Het geheel is bijzonder sfeervol en gedetailleerd geregisseerd door Annechien Koerselman
De muziek is afwisselend en genuanceerd, omdat de blazers van Calefax ook heel goed zingen en acteren, en de zangers van Silbersee niet alleen zingen en acteren maar ook muziekinstrumenten bespelen.
Scenes, Jos Schuring, 12 juni 2016
Heel bijzonder is dat alle spelers zowel mooi zingen, prachtig musiceren en ook nog eens sterk acteren. Een ongelooflijke prestatie van regisseur Annechien Koerselman en alle uitvoerenden. Dijkdrift is een buitengewoon originele operaproductie.
Cultuurpodium, Youette Visser, 17 juni 2016
Maar er is meer: een decor dat simpel maar groots is, een belichting die zelfs hier voldoet, een mise-en-scène die elke ruis voor is. De regie van Annechien Koerselman laat ruimte voor gruweldaden en emoties, maar blijft beheerst. Iedereen levert hier meeslepend vakwerk van grote klasse. Kortom, de moeite die is genomen om een bijzondere voorstelling te maken loont aan alle kanten. Het publiek kan zich in de handen knijpen bij zoveel schoons. Zo kan het dus. Je kunt het best een klein wonder noemen: een opera van grote klasse op Oerol.
Dagblad van het Noorden, Kirsten van Santen, 12 juni 2016
Silbersee en Calefax verpakken hun lef smaakvol: in schitterende muziek, losjes geïnspireerd op Monteverdi’s Mariavespers.
Voorpubliciteit
NRC, Floris Don, 23 mei 2016
Seksueel geweld ensceneren, daar keek regisseur Annechien Koerselman helemaal niet naar uit. Ze staat op een open plek in het bos van het landgoed in Heiloo. Aan de rand staat een enorme houten buste die de aanbeden vrouw voorstelt. In dit decor zullen de gruwelijkheden zich voltrekken. Koerselman: „De groepsverkrachting heb ik heel afstandelijk en technisch geënsceneerd, als een vechtscène: jij pakt dit lichaamsdeel, jij dat, enzovoort. Toen we dat vervolgens met volle energie tijdens een doorloop speelden, was de crew die toekeek compleet geschokt.”
Want waar gaat dit stuk over, vroeg Koerselman zich af: „De plot is heel basaal en wordt steeds gruwelijker. Maar zoals Jezus in staat was tot vergeving, zo moet een mens ook veerkracht kunnen tonen: we hebben een hoop narigheid gehad, maar het leven gaat dóór. Ik wil een pleidooi voor weerbaarheid.”
